In 1966 verschijnt de derde roman van de hand van Hugo Raes, met het toepasselijk gekozen schilderij 'De tuin der lusten' van Jeroen Bosch als omslag. De roman is grotendeels vanuit twee perspectieven geschreven: dat van de hoofdpersoon (de cynische en nihilistische onderwijzer Michael Houtdrager die het afgelopen schooljaar overziet) en dat van de 'faun', een soort afsplitsing van Houtdrager, die af en toe opduikt om spottend commentaar te leveren. Volgens J. Kersten was het een erg belangrijk werk, omdat Raes er een groter publiek mee bereikte, waardoor zijn naam ook buiten de strikt literaire wereld gevestigd werd. Daarnaast werd Een faun in literaire kringen unaniem als een meesterwerk beschouwd. Het feit dat het Kritisch akkoord uit 1967 voor de helft bestaat uit recensies over Een faun met kille horentjes geeft al aan dat het werk op veel aandacht mocht rekenen.
(Uitgegeven door De Bezige Bij, Amsterdam/Contact, Antwerpen)